Walk with me, and just hear me : 1

Today i went to SSN office in downtown to apply for SSN(Social secuity number). Its that, only if one has this SSN he/she can get salary in US. So i went. My colleague dropped me in that Federal building, on his way to office, in his car. He showed the bus stop where i need to go to get the bus to return. And its -13Deg Fahrenheit here today. Sema kuluru.

I had been to that place before. It was when the client arranged for a winter outing. I went with my colleagues, and returned with them. That time we parked our vehicle there beside DesMoins river. That day there was snow fall. That was the first time i saw snow fall. And i watched DesMoines river only for few minutes then, till they decide on the exact path for the restaurant. The river was almost full that day, it was so nice to look at it, and that snow fall, all made me feel so happy.

And today i went to that same place, after my work got over in that SSA office. No snow fall today, and i was alone there. That river was half frozen. As i went alone, i stood there on the bridge and was staring at that half frozen river.

பாலாடை போல் அந்த பழுத்த நதியை, உறைந்த பணி தகடுகள் அங்கங்கே மூடியிருந்தன. முடிந்தவரை சுமந்துவிட்டு இறுதியில் உடலை விட்டுச்செல்லும் உயிரைப்போல், தன் தலையில் சுமந்துவந்த அந்த தகடுகளை தன் மேற்பரப்பிலேயே குவியவிட்டு, தன் பயணத்தை நிறுத்தாமல் தொடர்ந்துகொண்டே இருந்தது, அந்த நதி!

வெப்பம் என்பது எனக்கு தெரியாத ஒன்று, வெளிச்த்துக்காக மட்டுமே
என்னை இறைவன் படைத்துள்ளான் என்பதுபோல், எங்கோ வானத்தில் அந்த சூரியனும் எங்களை வேடிக்கைப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தான்.
அந்த பணி தகடுகளில் அவன் ஒளி பட்டு அந்த நதியும் அழகாய் சிலிர்த்துக்கொண்டிருந்தாள்!

இவர்களை நான் ரசிப்பபதை தாங்க இயலாத அந்த காற்றுக்கு, என்ன புகைய்ச்சலோ, தானும் இருப்பதை காட்டிக்கொள்ள அந்த தகடுகளிலிருந்து புகைபோல் கிளம்பி கொண்டிருந்தது. இந்த ஆற்றின் இருகரைகளும், வெள்ளை புழுதியால் முழுக்க மூடப்பட்டிருந்தன.

கள்வன் கண்களுக்கு வைர மூட்டை போல், காதலன் கண்களுக்கு தன் கள்ளியின் சிரிப்பைப்போல், அவளுக்கு அவனின் உயிர் குடிக்கும் பார்வைபோல், எனக்கும் தனிமையில் இயற்கையை ரசிப்பது, மயக்கம் தந்தது!

And i felt my hunger, i din eat today morning. So, i started walking towards the bus stand, and was waiting for No 3 bus. And this bus travel was like a short trip to me. i saw lovely houses on either side of those roads. And its snow everywhere. And somehow my travel to Pandiyur, which is about an hour travel from Ramanathapuram in Tamilnadu flashed to my mind. There was no water there. Everywhere i saw Mulluchedi that time. And that extreme heat that time, which made me empty our water bottles one by one, that rush, and the darkened, slender hardworkers, ........ now today i am in an extreme end. Completely the opposite to every fact. Oh My God!